Makowe muffinki z wiśniami.

Chodziło na mną coś z makiem do wsunięcia, mimo, że na ziemi/podłodze nie widniała stróżka/ ścieżka makowa. Mając mak w domu najszybciej było machnąć muffiny. Dostałam też trochę wiśni, a one długo nie poleżą, więc trafiły do babeczek. A mak i wiśnie to smakowity duet. A jak mnie douczył internet mak ma dużo potasu i wapnia, zatem warto go czasem pojeść w czymś smakowitym.

Składniki: 

- 272 g mąki żytniej typ720 (około 2 szklanek)

- 95g maku (trochę ponad pół szklanki)

- 1 szklanka erytrytolu

- 1 łyżeczka proszku do pieczenia 

- 100g masła 

- 1 jajko M

- 1 szklanka mleka 1,5% tłuszczu

- aromat migdałowy 

- 250g wiśni 

Wykonanie: 

Masło rozpuściłam na kuchence i odstawiłam do ostygnięcia. Jak masło było chłodniejsze przelałam je do miski i dodałam do niego mleko, jajko i kilka kropli aromatu migdałowego. W osobnej misce wymieszałam składniki sypkie: mąkę, mak, erytrytol i proszek do pieczenia. Ilość erytrytolu można indywidualnie regulować. Do sypkich składników przelałam składniki płynne i wszystko ręcznie wymieszałam. Blachę do pieczenia muffinek wyłożyłam papierowymi foremkami. Do każdej foremki wylewałam makowe ciasto (tak do 2/3 wysokości) i w każdą babeczkę wkładałam pozbawione pestek wiśnie (tak po dwie, trzy wisienki na babeczkę). Blaszkę z foremkami wypełnionymi makowym ciastem z wiśniami wstawiłam do piekarnika nagrzanego do 180 stopni. Piekłam babeczki około 30 minut ( do "suchego patyczka"). Ponieważ w muffinkach jest żytnia mąka i erytrytol papierowe foremki trochę niewygodnie schodzą z babeczek (ale hardkoru nie ma, idzie ogarnąć), ale następnym razem zdecyduje się chyba na silikonowe foremki.

Wyliczyłam kalorykę babeczek, jedna babeczka ma około 131 kcal - waży około 63g (białko: 2,9, tłuszcz: 7,2, węglowodany: 25). W 100g jest 206 kcal. Wyszło mi 19 muffinek z tego przepisu. Można zrobić muffinki na pszennej mące i z białym cukrem zamiast erytrytolu, ale będą miały wtedy więcej kalorii. 

Takie trochę emotkowe wyszły mi te mufinki. Jedna to tak się na mnie patrzyła, że weź tu jej nie zjedz.